ก็แค่อยากจะเขียน

เรื่องราวธรรมดาๆ กับคนธรรมดาๆ

“ฉลามชล” ชลบุรี เอฟซี กับอีกก้าวหนึ่งของการพัฒนาวงการฟุตบอลไทย (๑)

พวกคุณหลายคนอาจจะเหมือนผม ที่รู้สึกหมดหวังกับวงการฟุตบอลไทยในบ้านเรา…

          ฟุตบอลลีกของไทยนั้นมีมานานแล้ว ผมเองก็ไม่แน่ใจว่ามีมานานสักเท่าไร เพราะไม่ค่อยสันทัดฟุตบอลไทยเท่าไรนัก รู้แต่ว่าเมื่อก่อนประเทศไทยมีสโมสรดังๆหลายสโมสร อาทิสโมสรทหารอากาศของ “เดอะตุ๊ก” ปิยะพงษ์ ผิวอ่อน ,สโมสรราชประชา หรือสโมสรราชนาวี เป็นต้น   
          แต่เมื่อเวลาผ่านไป มนต์ขลังและความเข้มข้นของฟุตบอลไทยก็เริ่มลดลง อาจจะเป็นเพราะว่าฟุตบอลต่างประเทศเริ่มซึมเข้าสู่กระแสเลือดของแฟนบอลชาวไทยมากขึ้น ข่าวสารฟุตบอลต่างประเทศโดยเฉพาะบอลอังกฤษเริ่มหลั่งไหลเข้ามาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีหนังสือพิมพ์และนิตยสารรายสัปดาห์อย่าง “สตาร์ซอคเกอร์” ในเครือสยามกีฬา ประกอบกับเคเบิลทีวีอย่าง IBC (ในเวลานั้น) ได้ซื้อลิขสิทธ์การถ่ายทอดสดฟุตบอลพรีเมียร์ลีกมาอีก ทำให้คนไทยจำนวนหนึ่ง (ที่ค่อนข้างมีฐานะ) ในเวลานั้นได้ชมฟุตบอล “นอก” อย่างจุใจ เมื่อมีของนอกมาเปรียบเทียบ ฟุตบอลไทยก็…เอวังน่ะซิครับ
                                                             22.jpg                                      
          ผมเคยเข้าไปชมการแข่งขันฟุตบอลไทยลีกมาครั้งหนึ่ง เมื่อประมาณ 2-3 ปีที่แล้ว ไม่อยากเชื่อว่านี่คือการแข่งขัน “ลีกสูงสุด” ของประเทศ สนามที่ผมไปดูแทบจะเรียกได้ว่าว่างเปล่า…นักฟุตบอลทั้งสองทีม รวมตัวสำรองบวกบรรดาสต๊าฟโค้ช ยังมากกว่ากองเชียร์อีก นักเตะทั้งสองทีมก็แข่งกันไป ภายใต้สายลม แสงแดด ลู่วิ่ง ฯลฯ คอยเป็นผู้ชมที่ดี ไม่มีกำลังใจจากผู้ชม กองเชียร์ที่มาเชียร์ส่วนใหญ่ก็เป็นกองเชียร์ “จัดตั้ง” ซะส่วนมาก จึงทำให้พวกเขาไม่มีส่วนร่วมกับเกมเท่าไรนัก ยิงได้ก็ดีใจ ยิงไม่ได้ก็ช่างมัน มานั่งหายใจทิ้งให้ครบ 90 นาทีก็พอ บอลจบปุ๊บ ก็รีบเผ่นกลับบ้าน…คงคิดในใจว่า… “เฮ้อ..จบซะที น่าเบื่อชิบหาย”
          ใช่ครับ…น่าเบื่อมาก ผมดูเองผมยังเบื่อเลยครับ ดูไปหาวไป ไม่มีความเร้าใจ เข้าใจเลยว่าทำไมคนไทยถึงติดบอลนอก แต่อย่างไรก็ดี ถ้าคนไทยยังไม่สนับสนุนบอลไทย แล้วใครจะมาสนับสนุนล่ะครับ เราก็คงต้องตามก้น ญี่ปุ่น เกาหลี จีน หรือแม้กระทั่ง ประเทศเพื่อนบ้านอย่าง เวียดนามและสิงคโปร์ต่อไป (ในแง่ของลีกฟุตบอลนะครับ) ถ้าลีกในประเทศยังไม่แข็งแกร่งพอ ความฝันที่จะไปฟุตบอลโลก ก็ฝัน…ต่อไปละกันนะครับ ตื่นเมื่อไรช่วยบอกผมด้วยละกัน
          เอ้า….พล่ามมาซะยาว ยังไม่เข้าเนื้อหาหลักเลย แต่ก็ไม่เป็นไร ไว้ติดตามต่อวันพรุ่งนี้ละกันนะครับ

มีนาคม 18, 2008 - Posted by | Uncategorized

ยังไม่มีความเห็น

ใส่ความเห็น